Τοποθέτηση – απάντηση στην ανακοίνωση της Αναγέννησης (1/8/2017)
Δημοσίευση 3/8/2017 (απάντηση στην ανακοίνωση της Αναγέννησης)
Στις 30/7/17 αναρτήθηκε στο site του σωματείου καθαριστηρίων Αθήνας ανακοίνωση που αφορά το άρθρο «Ληγμένο Εισιτήριο». Πάνω σε αυτό θα ήθελα να κάνω 2 παρατηρήσεις.
- Το Ληγμένο Εισιτήριο δεν περιέχει ούτε ανακρίβειες, ούτε υπαινιγμούς αλλά σαφείς, συγκεκριμένες και εύκολα αποδεικνυόμενες καταστάσεις. Δεν αναφέρεται σε καμιά απόφαση κανενός οργάνου του σωματείου και δεν γνωρίζω καν αν υπάρχει. Αναφέρομαι σε συγκεκριμένες Δράσεις του σωματείου τις οποίες τώρα είμαι υποχρεωμένος να καταγράψω με περισσότερες λεπτομέρειες. Το σωματείο μάζεψε προσφορές εταιρειών τις οποίες συγκέντρωσε στο γραφείο του. Για το γεγονός επικαλούμε τη μαρτυρία του συναδέλφου Τσαρούχα Βάϊου. Το σωματείο και τηλεφωνικά και έντυπα έδινε στους συναδέλφους προσφορές εταιρειών. Για το γεγονός επικαλούμε τη μαρτυρία της συναδέλφου Κατερίνας Ματσούκα. Το σωματείο μέχρι την παρέμβασή μας είχε αναρτήσει στο site την προσφορά συγκεκριμένης εταιρείας, όχι με τη μορφή πληρωμένης διαφήμισης, αλλά πρότασης. Για το γεγονός επικαλούμαι την μαρτυρία του συναδέλφου Αμίν ο οποίος χειριζόταν το site.Το ότι μέτα την παρέμβαση μας όλα τα παραπάνω σταμάτησαν, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν. Τη μαρτυρία των συγκεκριμένων συναδέλφων την επικαλούμε γιατί τους θεωρώ έντιμους, με ανιδιοτελή διάθεση προσφοράς, γνώστες των γεγονότων, άσχετα αν συμφωνούν ή όχι πάνω στις θέσεις μαζί μου. Σε καμιά περίπτωση δεν θα έκαναν κινήσεις με δική τους μόνο πρωτοβουλία. Είναι αυτοί για τους οποίους αναφέρεται στο κείμενο ότι «εμπλέκουν αθώους ανθρώπους».
Αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της ανακοίνωσης είναι ουσιαστικά επιβεβαίωση του κειμένου του «Ληγμένου Εισιτηρίου», έστω διά της «εις άτοπον απαγωγής».
- Η δεύτερη παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω είναι η υπόδειξη ότι θα έπρεπε να ασχολούμαι μόνο με τα κυρίαρχα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία. Εδώ πρόκειται για σαφή διαφορά άποψης όσον αφορά τη δομή, τη μορφή οργάνωσης και την τακτική του μαζικού – λαϊκού κινήματος. Κατά την άποψη μου το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να υπηρετεί τα συγκεκριμένα προβλήματα που αφορούν το χώρο για τον οποίο ιδρύθηκε και υπάρχει το κάθε σωματείο. Αυτά τα συγκεκριμένα προβλήματα πρέπει να τα εντάσσει στα γενικότερα προβλήματα του Λαού μαζί με το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα και ταυτόχρονα να τα προωθεί σε γενικότερους φορείς άσκησης πολιτικής.Αν δεν συμβαίνει έτσι υπάρχουν 2 ειδών κίνδυνοι:
Α. Το σωματείο αν προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα του χώρου του μόνο του, τότε παράγεται εσωστρέφεια, συντεχνιασμός, σύγκρουση με την κοινωνία, ρεφορμισμός, με σίγουρη κατάληξη την ήττα.
Β. Αν υποβαθμίζει, παρακάμπτει, δεν εξειδικεύει, δεν ασχολείται με τα συγκεκριμένα προβλήματα των συναδέλφων, αλλά τα αναγάγει αυτόματα στα γενικότερα, τότε αυτόματα αναιρεί το λόγο ύπαρξης του. Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα αυτοκαταργείται. Όμως και πάλι μπαίνοντας στη διαδικασία ύπαρξης, με μαθηματική ακρίβεια θα ρεφορμίσει. Η λαϊκη έκφραση «ο πνιγμένος απ’τα μαλλιά του πιάνεται» δεν είναι τυχαία.Αυτό το φαινόμενο θέλει προσοχή. Είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στις μέρες μας. Η μεγαλύτερη επίπτωση που έχει είναι ότι ο πρωτογενής τομέας παραγωγής πολιτικής δεν ανεφοδιάζεται, δεν ενισχύεται, δεν γεννά νέα στελέχη, ενώ ταυτόχρονα αποκόπτεται από τα καθημερινά πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία σήμερα.
Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι θα μου ήταν ευχάριστο αν αυτή η υπόθεση εξελιχθεί σε μια έστω και αντιπαράθεση πάνω σε θέματα συνδικαλιστικά, ιδεολογικά, οργανωτικά, θέματα τακτικής και ουσίας. Αντίθετα μου είναι δυσάρεστο να αναφέρομαι σε πρόσωπα και ιδιαίτερα αν χρειαστεί να αναφερθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες. Ξεκαθαρίζω ότι τώρα δεν πρόκειται να κάνω αυτό που έκανα πολλές φορές. Να παίρνω δηλαδή το πρόβλημα ή το φταίξιμο πάνω μου. Απαιτώ την αλήθεια απο τον καθένα και τον καταλογισμό της ευθύνης ακριβώς εκεί που υπάρχει.
Όσο για τις ασύμμετρες ή παράπλευρες απειλές : παιδιά δεν τσιμπάω.
Θα υπάρχει όπως έκανα πάντα αντεπίθεση. Ούτε παράπλευρη, ούτε ασύμμετρη, αλλά καθαρή και Ευθεία. Για όποιον δεν κατάλαβε, όπως λέμε και στο χωριό μου τον Μανταμάδο, κατακούτελα.
Στράτος Βουλαμάκης (τέως πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Καθαριστηρίων), Αθήνα, 1/8/2017